Tehlikeli sulara yelken açmak...

- Elbet bir gün gideceğim! İstemesem de

Ölmeni istemiyorum, bilmem fark ettin mi?

- Ama yeri burası değil. Şu an daha önemli işlerim var. Sen!

Denizde bir şeyler yapmaya çalışıyordu ama en ufak dikkat dağınıklığında denizin dibini boylayacağımın farkında değildi..

- Denizde hiç denemiş miydin?

Bir anda ona iyice yapıştım ve kafamı omzuna gömdüm. Sudan ölesiye korkuyordum. Hayatımda ilk defa bu kadar içli dışlı olmuştum suyla.

- Jack, sanırım sana bir şey söylemeliyim. Ben yüzme bilmiyorum! dedim gözlerim faltaşı kadar büyümüş halde.

- Jack, sanırım sana bir şey söylemeliyim. Ben yüzme bilmiyorum!

Kesinlikle yaptığım bir hataydı. Yüzme bilmeyen birini denize sokmuştum. Ama iyi yönü şu ki korkuların üstüne gitmek onları yenmemizi sağlıyordu.

Nasıl öğretebilirdim ki? Jeanne belinden kavradım ve hafifçe kaldırdım.

- Sakin olursan bir şey olmaz. Dalgalar seni kaldıracaktır dedim ve sırtının üstüne yatırdım yavaşça.

Bu olay bana babamı hatırlatmıştı. Babam da bana ilk zamanlar yüzme öğretmişti. Ben de çok korkardım ama şimdiyse en sevdiğim şeydi.

- Beni öldürmeyen seni de öldürmez dedim ve yüzüme tebessüm yerleştirdim. Jeanne sırt üstü yattığında su onu kaldırıyordu. Yavaşça ellerimi çektim. Ellerimi çektiğimi hissettiğini düşünmüyorum. Yavaşça Jeanne’nin yüzüne yaklaştım ve:

- İyi bir eğitmene ihtiyacın olacak. Çünkü;.. ellerimi Jeanne gösterdim ve devam ettim:

- … kötü bir eğitmenimdir dedim ve gülümsedim. Su üstünde durması şuanlık başarı sayılırdı.

Bana babam bunu yaptığında deliler gibi çırpındığımı hatırlar gibiyim...

- Sakin olursan bir şey olmaz. Dalgalar seni kaldıracaktır

Beni suyun üstünde tutuyordu. Kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı atıyordu, eğer suda boğulmazsam kalbim yüzünden öleceğim kesinleşmişti.

- Dalgalar beni sevmiyor bence...

- Beni öldürmeyen seni de öldürmez

Ellerini belimde hissetmenin güveni içinde bu zamana kadar su üstünde durabilmiştim ama ellerini çektiği anda düşeceğimi hissettim ama yine de herhangi bir tepki vermemeye karar verdim. Dayanabildiğim yere kadar dayanacaktım.

- İyi bir eğitmene ihtiyacın olacak. Çünkü;

Ellerini havaya kaldırmış bana gösteriyordu. Ahh, ne harika... Yüzyıllardır ilk defa birisine güveniyorum onun yaptığına bakın!

- … kötü bir eğitmenimdir

Ellerini yeni çektiğimi zannetmesi için bir anda çırpınmaya başladım ve boynuna sımsıkı yapıştım. Yapışmasaydım eğer suyun dibini boylamıştım şimdiye kadar. Ellerimle sımsıkı yapışmıştım. Saçlarına gömdüğüm yüzümü kaldırmaya dahi korkuyordum.

- Bir daha sakın beni bırakma, yoksa seni fareye çeviririm! dedim. Sözlerimde bir miktar nispet olsa dahi, ona öyle bir şey yapamazdım.

Belki çok kızdırırsa...

Ellerimi oan gösterdiğim de çırpınmaya başlamıştı ve bana sıkıca tutunuyordu. Benim de onu bırakmaya niyetim yoktu zaten.

- Bir daha sakın beni bırakma, yoksa seni fareye çeviririm!

Fare olarak yaşamak? Kötü bir fikir!

- Özür dilerim! Fakat ellerimi bıraktıktan birkaç dakika sonra su üstünde sakin olduğunu söylemeliyim dedim ve göz kırptım.

Kötü bir eğitmenim demiştim. Zaten ben kim eğitmenlik kim?

- İstersen çıkabiliriz dedim yüzüne yakınlaşarak.

'' Neden bu kadar güzel olmak zorunda? Neden beni yenik düşürüyor karşısında? ''

- Özür dilerim! Fakat ellerimi bıraktıktan birkaç dakika sonra su üstünde sakin olduğunu söylemeliyim

Ahh, ne güzel. Yani bir iki saniye boğulmadan kurtuldum. Paçayı kurtardım desene.

- İstersen çıkabiliriz dedi. Bana yakınlaşmıştı.

Yüzümü ona doğru yaklaştırdım ve nazikçe öptüm. Yalvarır gözlerle ona bakıyordum.

- Gerçekten istiyorum. Aslında bu gece kaleye dönmesem ne güzel olurdu...

Nazikçe dudaklarımdan öptü ve yalvarır gözlerle bana baktı.

- Gerçekten istiyorum. Aslında bu gece kaleye dönmesem ne güzel olurdu...

Gitmen için bir neden yok hayatım!

Yavaşça karaya doğru ilerledim. Jeanne'e sıkıca sarılıyordum. Onu o kadar özlemiştim ki...

- Kaleye gitmeni istemiyorum Jeanne dedim üzgünce ve devam ettim.

- Benimle kalmanı istiyorum! Artık nerede kalacağına da karışmazlar umarım dedim sitemle.

'' Gitmemen için ne yapmalıyım? Benimle olabilimen için ne vermeliyim sana? ''

- Kaleye gitmeni istemiyorum Jeanne

Ben de istemiyorum ama ne yapabilirim ki? Bu sefer kimseye zarar vermeden sessizce çıkıp gelmiştim. Aslında Alexander'a Soytarıyla haber yollamıştım ama yine de abiciğimin ne yapacağı belli olmazdı.

- Benimle kalmanı istiyorum! Artık nerede kalacağına da karışmazlar umarım

Karaya çıktığımızda kucağından indim ve tam karşısına geçtim. Öylece ona bakıyordum. Sen öldüğünde ben ne yapacağım?

- Ahh, Jack. Bir prenses olarak burada bulunmam bile suç ama seni görmemeye dayanamıyorum.

- Ahh, Jack. Bir prenses olarak burada bulunmam bile suç ama seni görmemeye dayanamıyorum.

Benim senden farklı olduğunu düşünüyorsa yanılıyorsun. Tamam belki kadınları seviyorum ama senden uzaklardayım diye bir avuntu onlar benim için. Seni düşünmeden geçirdiğim her dakika benim ölüm fermanım olmalı.

- O zaman ben seninle geleyim? Senden ayrı olmak istemiyorum Jeanne! dedim gözlerine yalvarırcasına baktım.

Sonra ellerimi beline dolayarak ona sarıldım ve:

- Ailenle de tanışmış olurum. Zaten beni tanıyorlar Kont olduğum yıllardan dedim ve gülümsedim. Ne diyecekti acaba?

- O zaman ben seninle geleyim? Senden ayrı olmak istemiyorum Jeanne!

Ciddi mi değil mi anlayamıyordum. Kollarımı boynuna doladım ve sonuna kadar dinlemeye karar verdim.

- Ailenle de tanışmış olurum. Zaten beni tanıyorlar Kont olduğum yıllardan dedi ve kahkahayı patlattım.

- Babam senden nefret ediyor, abimse ilk gördüğü yerde seni öldürecek, Mona'nın ne düşündüğünü bile bilmiyorum. Cidden bunu istiyor musun merak ettim?

Bir zamanlar Jack Sparrow, çok kibar bir konttu. O yıllarda sadece bir kere falan görmüştüm onu ve hiç ilgimi çekmemişti açıkçası.

- Babam senden nefret ediyor, abimse ilk gördüğü yerde seni öldürecek, Mona'nın ne düşündüğünü bile bilmiyorum. Cidden bunu istiyor musun merak ettim?

Aman ne hoş bir tablo! Bunlar doğruydu. Çünkü; kontken baya bir çıkmazlıklar yaşatmıştım Elf'e.

- Denemeye değer bence dedim ve gülümsedim.

Eskiden nasıl kibar olduğumu bile hatırlamıyorum. Ama sadece kral için çalıştığımı hatırlıyorum.

- Eğer devam edeceksek onlarında bilmesi gerektiğini düşünüyorum. Alex'e gelince zaten onunla biz hesabımızı kapattık.

Tamam pek istediğim söylenemez belki ama uzun zamandır Elfler ile değildim. Belki biraz kaynaşsam iyi olacak.

- Denemeye değer bence

Aslında, tanıştırmak çok da kötü bir fikir değildi. Bana Elflerden birini onlar bulmadan önce, ben kendime birini bulduğumu ilan edersem bir şey yapamazlardı.

- Eğer devam edeceksek onlarında bilmesi gerektiğini düşünüyorum. Alex'e gelince zaten onunla biz hesabımızı kapattık.

Söylediği bir kelime yüzünden bu muhteşem atmosfer tersine dönmüştü.

- Ne demek 'devam edeceksek' ? Ayrılmayı mı düşünüyorsun? Buyur ayrıl.

Yeniden sinirlenmiştim. Kolay mı sinirleniyordum? Evet.

- Ne demek 'devam edeceksek' ? Ayrılmayı mı düşünüyorsun? Buyur ayrıl.

Tanrım! Neden yanlış anlamıştı ki?

- Ayrılmak istediğim falan yok. Sadece ilişkimiz var ve bunu bilmelerinde fayda var diyorum. Bunun neresi kötü hayatım?

Düşüncesi bile sinir olmama yetiyordu ki bunu Jeanne ağzından duymak beni deli etmişti.

- Ayrılmak istediğim falan yok. Sadece ilişkimiz var ve bunu bilmelerinde fayda var diyorum. Bunun neresi kötü hayatım?

Duygularından anladığım kadarıyla yalan söylemiyordu. Yüzüme küçük bir gülümseme yayıldı. Beni önemsemesi hoşuma gitmişti. Açıkçası, birileri tarafından önemsenmek hoşuma gitmişti. Beni önemsediğini hissettiğim tek kişi Mona, yani üvey annemdi. Düşüncelerime önem veriyor, bana bir arkadaş gibi yaklaşıyordu.

- Bence mantıklı ama seni babama tanıştırmadan önce Mona'yla tanıştırmamda fayda var bence. Babamın karşısına çıkardığım an başını ister. dedim.

- Bence mantıklı ama seni babama tanıştırmadan önce Mona'yla tanıştırmamda fayda var bence. Babamın karşısına çıkardığım an başını ister.

Mona kimdi? Ah,evet! Yeni kraliçe!

Mona iyi bir fikir gibi geldi bana. Majesteleri ile de sonra konuşuruz. Olmadı ben bir şeyler bulurum dedim ve gülümsedim. Kumlara oturdum ve Jeanne'da yanıma çektim. Onu belinden kavrayak kendime yaklaştırdım ve:

Kont'luğa geri dönmeyi planlıyorum. Ne dersin? Sizin Krallıkta? Eğer geri döneceksem Jeanne'nin de fikiri olmalıydı.

"Mona iyi bir fikir gibi geldi bana. Majesteleri ile de sonra konuşuruz. Olmadı ben bir şeyler bulurum" Ona doğru yaklaştığımda atmosferin rahatlatıcı bir hale geldiğini hissettim. Mona ile her zmaan iyi anlaşmışımdır. Kaleye ilk geldiğinde zarafetinden doalyı onu çok kıskanmış olsam da, daha sonralar bunu kocaman bir hata olduğunu fark etmem uzun sürmemişti. Yeterince yakınlaştığımızda ise, bana gerçek Mona'yı anlatmıştı, ben de ona gerçek Jeanne'i. "Kont'luğa geri dönmeyi planlıyorum. Ne dersin? Sizin Krallıkta?" Sorusu karşısında afallamıştım. Kendime geldiğimde yüzüne baktım, bir hayli ciddiydi. Onu hiç görmediğim kadar ciddi. Uzun bir süre düşündüm, Kont olması neleri değiştirirdi ki? Babama onu kabul ettirmem belki daha kolay olurdu ama belki... Onun kont haline bile katlanamıyordu babam. "Bence güzel bir fikir. Bir Kalen olur falan." dedim gülümseyerek.

"Bence güzel bir fikir. Bir Kalen olur falan."

Benimle olması hoşuma gitmişti. Kontken ona daha yakın olacaktım.

Benimle aynı düşüncede olmana sevindim dedim ve gülümsedim.

Alex beni gördüğüne sevinecek. Ama ben daha çok sevinceğim çünkü; senin yanında olacağım dedim ve gözlerine baktım.

Bunca korsanlıktan sonra bir emir altında kont olarak çalışabilecek miydim acaba?

"Benimle aynı düşüncede olmana sevindim." dedi gülümseyerek. Elbette ki, aynı düşüncede oalcaktım. Korsanlığa kıyasla Kont olması biraz daha makul bir şeydi. En azından Elf Krallığı'nda falan olursa bana daha yakın olurdu ve diplomatik durumlar bahanesiyle sık sık beni görmeye gelirdi. "Benimle aynı düşüncede olmana sevindim" Ona gülümseyerek baktım ve: "Bana yakın olmana nasıl sevinmem ki?" Kont olursa eğer her gün bizim kaleye gelirdi ve sıkıcı hayatımda küçük de olsa bir mutluluk olurdu bu benim için.

Spoiler:

"Bana yakın olmana nasıl sevinmem ki?" Gülümsedim sadece. Sonra sıkıca ona sarıldım.

İşte seni bu yüzden seviyorum. Kimse bana yakın olmak istemezkensen bana yakınsın ve bundan mutluluk duyuyorum dedim ve narin bir öpücük kondurdum yanağına...

'' Hayatımı değiştiren meleğimsin sen. Belki de ben ve sen olmalıyız sadece. Anlamsız olan hayatıma anlamı katan sensin! ''

|Son|