Rüya Mı Gerçek Mi?

Elf Krallığı'nın nazik ve cana yakın hizmetkarları, rahat uyuyabilmem için odama tütsüler, mumlar koymuş; yatağımı özenle hazırlamşlardı. Birileri benim uyku problemim olduğunu söylemişti anlaşılan. Hizmetkarlar işlerini bitirip çıktıklarında yatakta öylece kalakalmıştım. Artık bu rüya mi, gerçek mi olduğuna karar veremediğim sanrılar yüzünden uyumaktan korkar olmuştum. Fakat kimse, kendi biyolojisine karşı gelemezdi değil mi?

Uykuya daldığım an kendimi Elf Krallığı'nın bahçesinde buldum. Her zamanki gibi elf şovalyeleri toplanmış, idman yapıyorlardı. Tek bir farkla... O hengamenin ve kılıç seslerinin arasında daha önce hiç görmediğim tonda bir tutam sarı saç dalgalandı ve geçti. Bir kaç dakika sonra ise rakibini yere serdi ve ayağa kalktı. Sırtı bana dönük olduğundan yüzünü göremiyordum ama içimden bir ses korkuyla bu kişinin o ejderha lordu olduğunu söylüyordu. "Uyan Minerva..."

Genç bayanların rüyasına girip kabus etmek bu son zamanlarda hobim duruma gelmişti. Minerva, Lucas'a yakın olduğu için onu bazı şeyler hakkında uyarmam iyi olacaktı. Ya da Lucas'ı bazı konularda ikna etmesi gerekebilirdi. Yeteneği olması işleri kolaylaştırıyordu en azından benim açımdan. Kimi kandırıyorum ki? Benim açım mı varmış? Ölü birinin açısı mı olurmuş? Gecenin ortaya çıktığı ilk anda yeryüzüne indim yeniden. İlk işim krallığıma geri dönmek oldu. Güneş tekrar doğmadan işimi çabuk bitirmeliydim. Haul ile beraber hızlandık. Duvarların içinden geçmek gayet kolaydı ve buna alışabilirdim. En sonunda Minerva'nın odasına geldik. Ona baktığımda uyuduğunu gördüm. Şanslıydım anlaşılan. Hızlı bir hareketle rüyasına geçtim. Hayalet olmayı sevebilirdim bile. Her şey normalden daha kolay oluyordu. Tabi rüyasına girdiğimde her şeyi o yönetecekti. Kendimi birden antrenman alanında bulunca güzel seçim diye düşündüm. Zihninin derinliklerinde böyle bir şey yaptığımı hayal etmiş olmalıydı.

Buranın kontrolü bendeymiş gibi hareketlendim ve adamlarımı yere serdim. Nick bile buradaydı. Gülümsedim ve işlerini bitirince ara verdiğimizi söyledim. Herkes uysalca dağılırken kılıçlarımı yerine koydum ve ona doğru ilerledim. "Merhaba Minerva. Seni burada görmek güzel. Nasılsın?"

Adamın usulca silahlarını yerine koymasını izledim. Beni fark etmemesi için kaçmayı düşündüm ama sanırım kendime yediremedim. Ne yani? Bir rüyadan mı kaçacaktım? Oarada öylece durup ne yapacağını izlemeye koyuldum. Tıpkı bir komutan gibi ara verdiklerini söyledi şovalyelere ve arkasınıdönüp beni görünce gülümsedi. Sanki eski bir dostunu görmüşcesine rahat ve sevinçli, yavaşça bana doğru ilerledi. "Merhaba Minerva. Seni burada görmek güzel. Nasılsın?" Şimdi de halimi natrımı soruyordu. Bu kabus gittikçe tuhaflaşıyor ve artık içinden çıkılmaz bir hal alıyordu. "Majesteleri, bu boş konuşmaları bir an önce geğçip asıl konuya gelmek istiyorum." Madem ondan kurtuluş yoktu, ben de Lucas hakkında ondan öğrenemediklerimi müstakbel ve merhum babasından öğrenirdim. "Öncelikle sizin kim olduğunuzu yeni öğrendim ve açıkcası bir rüyadan korkmuyorum. Siz gerçek değilsiniz. Bu saray beni etkilemiş olmalı. Malumunuz, etraftaki enerjilerden gereğinden fazla etkileniyorum." Malumunuz mu? Şimdiden bu adamın gerçekten var olduğunu düşünerek konşmaya başlamıştım. "Benden ne istiyorsunuz?"

"Majesteleri, bu boş konuşmaları bir an önce geğçip asıl konuya gelmek istiyorum." Durumu anlamaması normaldi. Ben bile zaman zaman tam olarak kavrayamıyordum. "Öncelikle sizin kim olduğunuzu yeni öğrendim ve açıkcası bir rüyadan korkmuyorum. Siz gerçek değilsiniz. Bu saray beni etkilemiş olmalı. Malumunuz, etraftaki enerjilerden gereğinden fazla etkileniyorum. Benden ne istiyorsunuz?" Bu kadar endişelenmesi gülmeme yol açtı. Gülümseyerek ona kolumu uzattım ve bir yürüyüş önerdim. Böyle dikilerek konuşmanın bir anlamı yoktu. Çevreye bakındım bir süre sessizce. Rüyada Haul yoktu. Birazdan gelir belki. Ya da kabusa dönüşmemesi için gelmezdi. Onun kadar büyük ejderhalar pek yoktu. Dişi olmasına rağmen...

Yeniden gülümseyerek Minerva'ya döndüm. "İlk olarak Minerva bu basit bir rüya değil ve benimle gerçekten konuşuyorsun. Bunun nasıl olduğu uzun hikaye ve açıkçası anlatmak istemiyorum. Seninle burada olmamın nedeni Lucas hakkında konuşmak. Yani nasıl demeliyim nişanlın hakkında?" Güldüm yeniden ve kenarda gördüğüm hizmetli bana doğu gelince elindeki bardağın birini aldım ve bir kaç yudum içtim. Tadı çok hafif geliyordu. En azından hiç tad almamaktan daha iyiydi. Tekrar Minerva'ya döndüm. "Lucas hakkında neler yapabileceğini bilmem gerekli Minerva. Onun da benimle aynı kaderi paylaşmasını istemiyorum."

Söylediklerimi alaycı bir gülümsemeyle karşılaması, Lucas'ın babasıyla hiç tanışmamış olduğu gerçeğini getirdi aklıma. Çünkü bu adamı görse, bana büyük burunlu demeye cesaret edemezdi. Yine de... Gerçekten çok yakışıklı bir adamdı. Lucas'a çok benziyordu fakat daha erkeksi ve olgun duruyordu. Çocukluğundan beri sarayda büyüdüğü belli oluyordu. Oldukça nazik ve görgülüydü. Kolunu bana uzatarak yürümek istediğini belirtti. Ah, saray adamı konusunda tam bir efendiydi. Başımı eğdim ve koluna girdim. Yürümeye başladığımızda hala gülümsüyordu. "İlk olarak Minerva bu basit bir rüya değil ve
benimle gerçekten konuşuyorsun. Bunun nasıl olduğu uzun hikaye ve
açıkçası anlatmak istemiyorum. Seninle burada olmamın nedeni Lucas
hakkında konuşmak. Yani nasıl demeliyim nişanlın hakkında?" Bu ada ölü birine göre fazla şen şakraktı. Tekrar güldü ve yanındaki hizmetlinin uzattığı bir kadeh şarabı memnuniyetle aldı, bir yudum içti ve devam etti. "Lucas hakkında neler yapabileceğini bilmem gerekli Minerva. Onun da benimle aynı kaderi paylaşmasını istemiyorum." Sanki bu cümleyi bekliyormuşcasına nazikçe ona döndüm ve masum masum gülümseyerek zehrimi akıttım ona. "Şükür ki majeste, Lucas'la aranızdaki fiziksel benzerlik muazzamken, karakter olarak apayrı insanlarsınız. Aslında, Lucas'ın anne ve kadın sevgisinden mahrum kalmasının nedeni sizsiniz. Sizin gibi olmaktan o kadar çok korkuyor ki bir kadına dokunmak konusunda bile tereddüt yaşıyor." Sanırım biraz fazla olmuştum. "Üzgünüm. Ne yaşandığı hakkındaki bilgilerim bölük pörçük. Ama Lucas sizden ölesiye nefret ediyor, bunu biliyorum."

"Şükür ki majeste, Lucas'la aranızdaki fiziksel benzerlik muazzamken, karakter olarak apayrı insanlarsınız. Aslında, Lucas'ın anne ve kadın sevgisinden mahrum kalmasının nedeni sizsiniz. Sizin gibi olmaktan o kadar çok korkuyor ki bir kadına dokunmak konusunda bile tereddüt yaşıyor... Üzgünüm. Ne yaşandığı hakkındaki bilgilerim bölük pörçük. Ama Lucas sizden ölesiye nefret ediyor, bunu biliyorum." Elimdeki bardağa baktım bir süre sessizce. Oğlumun neler yaşadığını gayet iyi biliyordum. Bunun cezasını çekmediğimi sanıyordu galiba. Cahil küçük kız. Bir yudum daha aldım ve hafifçe gülümseyerek yeniden ona döndüm.

"Evet Minerva. Olayları bilmiyorsun. Neler yaşandığını ve yaşanamakta olduğunu bilmiyorsun. Hakkımda atıp tutmamanı öneririm." Ölü olmama rağmen neler yapabileceğimi tahmin bile edemezdi. Sadece bir kaç kabustan öte... Lanetli yaşamanın bedelini bile kullanabilirdim ben. Derin bir nefes aldım ve yürümeye devam ederken konuşmaya başladım. "Kadınlardan uzak durmasının sebebi annesi. Ben değilim. Tabi tüm olaylar benim yüzümden oldu. Ama annesi ona biraz daha yakın davransaydı küçükken o kadar acı çekmezdi. Leydilere sadece benim yüzümden değil sevgiye layık olmadığını düşündüğünden dokunmuyor. Ben yaşasam bile bu düşüncesini değiştiremem. Neyse. Yeterince konuştuk bu konu hakkında. Asıl olay Lucas'ın sana yakın davranması. Minerva onu prens olmaya alıştırman gerekiyor. Bunu ancak sen yapabilirsin."

'Yapmayın majesteleri, tecavüz sonucu doğan bir çocuğa anne şefkati gösterilmesinin ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorsunuzdur umarım. Bu konuda Lucas'ın annesini suçlayamam, suçlanmasına seyirci kalamam. Çünkü ben de bir kadınım ve kendimi onun yerine koyunca... " Sanki ona düşüyordu bu konuda yorum yapmak. Kadınların hepsi böyleydi. "Bilemiyorum. Ayrıca Lucas bir prens olmaktansa ölmeyi yeğler, benden iyi biliyorsunuzdur. Lucas'la aramdaki bağ sandığınız kadar kuvvetli değil maalesef. Yani... Onun açısından demek istedim. Aradığınız kişi ben değilim." Hala gülümsüyordum ona bakarken. Ona oğlum konusunda ihtiyacım olmasına dua etmeliydi. Derin bir nefes aldım ve yan taraftaki bir ağaca yaslandım.

“Sana bu konuda yorum yapma hakkı düşmez Minerva. Tecavüz konusunda sana olanları açıklamayacağım. Belki de gördüğün halde bunları bana söylemeye utanmaman hakkında konuşmalıyız. Her neyse. Lucas’ı seviyorsun. Önemli olan bu. Onunla ne kadar çok vakit geçirirsen durumuna o kadar kolay alışır çünkü senin her bir adımın kraliyetini simgeliyor.” Neden bana kısa yoldan yardımcı olmuyor? Zaten vaktim yoktu. Gökyüzüne baktım. Zaman ilerliyordu. Geri dönüp cezamı çekmeye devam edecektim. Yeryüzünün her günü cehennemde yanmaktan nefret ediyordum. Ama hak etmiştim. Derin bir nefes aldım yeniden. Bu kız beni yoruyordu. Onu ikna edene kadar her gün rüyasına giremezdim. Tekrar ona döndüm. Yaslandığım yerden doğruldum ve ona bir adımda yaklaşıp başımı eğdim ve yüzüne baktım. "Tek sorun var Minerva. Lucas'a yardım edecek misin etmeyecek misin?" Bu soruyu daha alaycı şekilde sorabilirdim elbette. Fakat oğlumun hayatı konusunda alaya gerek yoktu.

"Bakın majesteleri, ilk olarak krallığım umrumda değil. Elimde olsa hepsini öldürüp bir taşraya yerleşirim. İkincisi, Lucas çok içine kapanık biri. Ona ulaşamıyorum, bana izin vermiyor. Bana sandığınız kadar çok değer verdiğini düşünmüyorum. Belki de annesiyle konuşmalısınız." Sözlerinden sonra arkasını dönüp gitmesi iyi olmuştu. Saçlarımı karıştırdım sıkıntıyla. Aynı ona benziyordu. Taşra sevdası filan. Anlaşılan baba oğul lanetlendik biz. Güldüm sakince ve uzun adımlarla ilerleyip ona yetiştim. Yanında yürümeye başladım bir şey demeden. İlerledik biraz daha. Nasıl anlatacaktım şimdi? Neden tamam deyip işi bitirmiyordu? İlla itiraz edecekti zaten. Lucas tahminen ona bu yüzden bir şey demiyordu. Nasıl tepki vereceğini kestiremiyordur büyük ihtimalle. Tabi onun durumu daha kolaydı. En azından benim gibi sürekli onu aldattığımı düşünen bir kadınla beraber olmamıştı. Violet'i anımsamak kötü olmuştu. Asıl konudan uzaklaşıyordum.

"Bak Minerva. Lucas sana değer veriyor. Şimdiye kadar sana anlattıklarını kimseye anlatmadı. Sırf sen ona kızma diye yemini, ailesini, tüm sırlarını anlattı. Senin kadar onun hakkında bilgi sahibi olan yok. Arkadaşları bile sadece ufak bir şey biliyor hakkında. Onu bu kadar konuşturdun. Sana daha fazla açılmasını sağlayabilirsin. Sadece üzerine git." Aynı bana olduğu gibi Minerva da Lucas'ı kendisine aşık edebilirdi. Tabi sonra taşra hayatı için terketmesi de vardı. Minerva'da bu yaşama mahkum olduğundan kaçıp gitmeyeceğini umuyordum. Yoksa Lucas elf krallığı için ikinci Alex vakası olarak kalacaktı. Belki de oğlu olabilecek kadar da şanslı olmayacaktı. Elf krallığı ikinci veliaht ölümünü kaldıramaz. "Madem duygusundan şüphe ediyorsun üzerine git. Onunla ne kadar çok vakit geçirirsen o kadar seni düşünür. Zaten seninle olmaktan memnun. Asla ne yaptığını anlayamaz. O çok saf biri Minerva ve yardımına ihtiyacı var. Yoksa bir servet avcısının eline düşecek." Şimdi koca elf krallığının kaderi bu kızın elinde miydi? Eğer durumu reddederse Lucas için daha iyi birini aramak zorunda kalacaktım.

Bu adam beni rahat bırakmayacaktı anlaşılan. Bir anda yanımda belirdi ve benimle kaleye yürümeye başladı. "Bak Minerva. Lucas sana değer veriyor. Şimdiye
kadar sana anlattıklarını kimseye anlatmadı. Sırf sen ona kızma diye
yemini, ailesini, tüm sırlarını anlattı. Senin kadar onun hakkında bilgi
sahibi olan yok. Arkadaşları bile sadece ufak bir şey biliyor hakkında.
Onu bu kadar konuşturdun. Sana daha fazla açılmasını sağlayabilirsin.
Sadece üzerine git." Bu adam oğlunu kandırıp ayartmam için bana yalvarıyor muydu şimdi? İnanamıyordum! "Madem duygusundan şüphe ediyorsun üzerine git.
Onunla ne kadar çok vakit geçirirsen o kadar seni düşünür. Zaten seninle
olmaktan memnun. Asla ne yaptığını anlayamaz. O çok saf biri Minerva ve
yardımına ihtiyacı var. Yoksa bir servet avcısının eline düşecek." O an kafama dank etti. Sevgili Veliaht prensimiz oğlu için değil, krallığın geleceği için endişeleniyordu. Ortada tek bir veliaht vardı değil mi? O da kaçıp giderse ülke karışıklığa sürüklenecekti. Bir hışım yanımdaki adama döndüm ve kibarlığı bir kenara bırakıp tısladım. "Benden Lucas'ı ayartıp prensliğe ikna etmeme bekliyorsun. Bunu asla yapmayacağım. Gizliden gizliye yanında olacak, onu destekleyeceğim ama karşılıksız aşkımın bana acı veremeyeceği bir mesafeden. Ayrıca onu istemediği hiç bir şeye zorlamayacağım. Şimdi defol, çık beynimden!"

"Benden Lucas'ı ayartıp prensliğe ikna etmeme bekliyorsun. Bunu asla yapmayacağım. Gizliden gizliye yanında olacak, onu destekleyeceğim ama karşılıksız aşkımın bana acı veremeyeceği bir mesafeden. Ayrıca onu istemediği hiç bir şeye zorlamayacağım. Şimdi defol, çık beynimden!" Bu kadar bağırmasına gerek yoktu. Yüzümdeki gülümseme silindi ona bakarken. Krallık için oğlumu feda edeceğimi mi düşünüyordu? Saçlarımı karıştırdım sakinleşmek için. Derin bir nefes aldım ve ona baktım ciddi bir ifadeyle.

"Bak Minerva. Krallık için oğlumu feda etmem. Fakat tüm askerler onun peşindeyken en iyi duruma getirmeye çalışıyorum onu. Sence kaçması daha mı iyi olur? Açlık ve sefalet içinde kendi adamlarından kaçarak bir ömür geçirse mutlu mu olursun? En azından istediğini yapıyor mu dersin? O kendi için neyin iyi olduğunu bilmiyor. Ya sürünecek ya da şu anki durumuna alışacak. Başka çaresi yok Minerva." Bu kız beni sinirlendirmeye başlıyordu. Anlamıyordu ve ona açıklamama da izin vermiyordu. Belli ki yeterince sevmiyordu Lucas'ı. Ondan daha çok sevecek birini elbet bulurdum. Fakat şimdilik elimdeki en iyi koz oydu.

"Benden ne yapmamı istiyorsunuz? Lucas'a o nefret ettiği saray adabını öğretecek birini bulmak gerek, onu prensliğe ikna etmekle bitmiyor iş. Ayrıca... Lucas'ın beni yanında isteyeceğinden emin değilim. Beraber olduğumuzda sürekli kavga ediyoruz ve genelde kaynağı benim. Ona uygun değilim..." Şimdi de ona cesaret vermem gerekiyordu. Ne kadar yorucu bir iş. Derin bir nefes aldım ve en azından bir şeyleri başardığımı düşündüm. Hiç yoktan iyiydi.

"Bak Minerva. Yapman gereken tek şey sarayın kötü olmadığını göstermek. Halkın onu ne kadar sevdiğini göster ona. İhtiyaçları olduğunu, sevildiğini, onu sevdiğini söyle her seferinde. Saray adabı konusunda endişlenme kardeşlerim bununla gayet iyi ilgilenir. Bu çalışmalar sırasında sıkıldığında hep sana gelecek Minerva ve yılmaması konusunda ikna etmek sana düşüyor." Zamanım doluyordu. Şimdi yeryüzünde gecenin en karanlık zamanı yaşanmaktaydı. Birazdan güneş doğmaya başlayacaktı. Tepkisini görmek için tekrar ona baktım. Bu sırada Haul görünce gökyüzünde. Uçuyordu. Zamanın gerçekten de azalmıştı. Ama sanki hiç bir sorunum yokmuş gibi gülümsedim ona bakarken.