Su Perisi

Ada kendimi periler mekanı dışında iyi hissettiğim tek yerdi. Burada hava bir başka, insanlar bir başka neşeli.. Dinlenmeye gelen, sevgilisiyle vakit geçiren, ya da bir iş üstüne olan tüm o insanların arasında yeşilliğini asla kaybetmeyen çimenlere uzanmış yüzüme vuran güneşe gülümsüyordum. Buraya tüm hayatımı geçirebilecek kadar buraya aittim ben. Bunu tüm benliğimle hissediyordum. Her köşesini ayrı sevdiğim adanın çimenlerle dolu kısmından ayrılıp sahile indiğimde yerden topladığım çakıltaşlarıyla kendi kendime şarkı söylüyor, bir yandan taşları su yüzeyinde sektirmeye çalışıyordum. Bu işte pek yetenekli olduğum söylenemezdi gerçi. Küçüklüğümden beri bir türlü öğrenememiştim. Geçmişi hatırladım. Buruk bir gülümseme kondu dudaklarıma. Arkadaşlarımızla sadece küçük çocuklardık o zamanlar. Sonra şiddetle başımı salladım. Hayatımdan memnundum. Mutluydum. Bir peri her yerde, her şeyde mutlu olabilecek bir yön bulabilir ne de olsa. Taşlarım bittiğinde arkamı döndüm biraz daha toplayabilmek için. İşte o zaman gördüm onu. Bir Elf'ti. Sarı saçları, mavi gözleri de bunu destekler gibi güzeldi. Üzerindeki mutsuzluk enerjisi buram buram yayılıyordu. Elimi bir içgüdüyle yüzüne koydum. "Bayım, enerjinizi hissediyorum. Siz hiç iyi değilsiniz." Bunu biraz da dehşetle söylemiştim. Ve daha önce hiç tanışmadığım bu beye karşı tuhaf sayılabilecek bir yakınlık hissediyordum.

Yine bir kaçış için adaya gelmiştim. Ağaçların arasında gözlerim kapalı geziyordum. Aslında boş durmayıp antrenman yapıyordum denebilir. Yine de kısa sürede dikkatim dağıldı ve anlamsızca gezerken buldum kendimi.

Tamamen düşüncelerime kapılmışken biri belirdi gözümün önünde. Elini yüzümde hissedince sadece bakmakla yetindim şaşkınca. Dalmış olduğum için şanslıydı aslında. Yoksa kılıçlarımı çekmiştim bile.

"Bayım, enerjinizi hissediyorum. Siz hiç iyi değilsiniz."

Bir adım geri çekildim düşüncelerim yerlerine oturunca. Karşımdakini inceledim bir süre.

"Sizi tanıyor muyum?"

Bir yerlerden tanıdık gelmişti sanki. Düşünceli biraz da yorgun bir tavırla saçlarımı karıştırdım ona bakarken. Hafif bir rüzgar esiyordu sahilde. Deniz dalgalarını kıyıya vururken, bir elf için şarkı gibi bir ses çıkartıyordu. Aslında doğanın kendisi bir melodi içinde çalışıyordu. Esnedim yorgunlukla sonra da karşımdakini rahatsız ettiğim düşüncesiyle mavi gözlerimi yeniden ona çevirdim.

"Sanırım bir perisiniz."

Bunu tahmin etmek benim için pek zor değildi. Her ırk konusunda bilgi sahibi olmalıydım ki savaşlarda ülkemi koruyabileyim.

"Sizi tanıyor muyum?" Beklenmedik dokunuşum sanırım şaşırtmıştı. Gözlerinden, hafifçe geri çekilmesinden ve boş bulunmasa beni öldürmeye hazırlanan gözlerinden anlıyordum bunu. Gülümseyerek rahatlatmaya çalıştım. Rahatlatmak için ona gülümserken, karşılığını yorgun bir esnemeyle aldım. Sıkılıyor olması biraz moralimi bozsa da, yansıtmak istemedim. Zaten enerjisi kötüydü, bir yenisini de ben eklemek istemedim. Şüphele bir incelemenin ardından ekledi. "Sanırım bir perisiniz." Hafif bir kahkaha attım. Bir peri olduğumu anlaması çok da zor değildi. Yüzündeki elimi çektim ve öne doğru uzattım el sıkışmak için. "Evet bayım, ben bir periyim. Klasik peri özellikleri gösteririm. Pembeye bayılırım, insanları mutlu etmeyi severim, iyilik vazgeçilmezim. Bu arada adım Jezebél." Kendisini kibarca baştan aşağı süzdükten sonra hayranlıkla baktım bu sefer. "Siz de sanırım soylulardansınız?" Bu bir sorudan çok, onay almak için söylenen bir sözdü. Kibar davranışları, terbiyeli sesi ve zevkli giyimiyle kraliyetten olduğu su götürmez bir gerçekti.

Gülmüştü ve elini uzatmıştı. Kibarca sıkıp geri çektim elimi.

"Evet bayım, ben bir periyim. Klasik peri özellikleri gösteririm. Pembeye bayılırım, insanları mutlu etmeyi severim, iyilik vazgeçilmezim. Bu arada adım Jezebél."

O beni süzerken huzursuzca kımıldandım.

"Siz de sanırım soylulardansınız?"

Gülümsedim yavaşça ve saçımı karıştırdım bir elimle.

"Evet. Elf prensi Alexander leydim."

Önünde rahatça selam verdim.

"Peki ben kiminle tanışma şerefine eriştim acaba? Yani sizin de basit bir peri olmadığınız belli oluyor. Liderleri filan mısınız?"

Jezebél ismi bana bir yerden tanıdık gelmişti. Gülümsedim ona bakarken. Gerçekten de güzel bir periydi. Ela gözleri, kahverengi saçları, biçimli vücudu ile harika görünüyordu. Kolumu ona doğru uzattım ve sakince mırıldandım.

"Yürüyüş yapmaya ne dersiniz leydim?"

Rahat bir şekilde konuşurken Elf Prensi olduğunu, adınınsa Alexander olduğunu öğrendim. Alexander kısa süre sonra daha rahat bir şekilde konuşmaya başlamış, beni de kasılıp kalma derdinden kurtarmıştı. Nazik bir selamdan sordu aynı ses tonuyla sordu. "Peki ben kiminle tanışma şerefine eriştim acaba? Yani sizin de basit bir peri olmadığınız belli oluyor. Liderleri filan mısınız?" Güldüm. Her zaman aynı şeyi söylerlerdi: bir kadının duymak istediklerini. Eğer lider olmadığımı söylersem eminim söyleceği, bunu hakettiğim, bende lider ışığı olduğu ve hakkımın yendiği. Şimdi ise beklediğim tepki liderliğin benden başka kimseye yakışamayacağı, bir kilometre öteden bile bu havanın belli olduğu olacak. Gülerek konuştum. "Evet efendim, peri lideriyim ve sizile yürüyüş yapmak bir zevktir." Sakilin dinliğinde yürümeye başladık yan yana. Kaçamak bir bakış attım. Saçları yumuşak görünüyordu, dokunma isteği uyandıran cinsten. Biçimli bir suratı vardı; ama gözleri inkar edilemeyecek kadar belirgindi yüzünde. Fazla maviydi sanki. Yine de, olumsuz bir elektriği vardı. "Bu kadar olumsuz hissetmenize neden olan ne?"

"Evet efendim, peri lideriyim ve sizile yürüyüş yapmak bir zevktir."

Yavaşça yürümeye başladık.

"Bu kadar olumsuz hissetmenize neden olan ne?"

Duraksadım bir an. Ona baktım huzursuzca. Çok mu belli oluyordu? Bugün sevmediğim günlerden biriydi.

"Çok mu belli oluyor, leydim?"

Saçlarımı karıştırdım bir elimle. Daha yeni tanıştığım birine sıkıntılarımı anlatmanın bir anlamı yoktu.

"Sadece üzüntülü bir gün bugün. Benim için endişelenmenize gerek yok."

Bugün annemin öldüğü gündü. Elbette sabahtan beri olan sıkıntıları saymazsak sadece onun için bile böyle gezebilirdim. Yine de çevreye belli etmek istemiyordum.

"Sizin gününüz nasıl geçiyor? Hangi rüzgar attı sizi buraya?"

Sanki bu sözümü beklemiş gibi rüzgar esti. Önümüze doğru eğilen dalı kaldırdım ve peri hanımın geçebileceği bir yer açtım. Elimle de kibarca yol gösterdim gülümseyerek. Biraz zorlama ama yine de istekli gibi gözüküyordu sanırım gülümsemem.

"Çok mu belli oluyor, leydim?" Ruh hali ile ilgili yorumlarımın ardından söylemişti bunu. Evet, oluyordu. O kadar ki tek dokunuş yetmişti zihninden geçenlerin dışavurumu olan duygularını okuyabilmek için. Sıkıntıyla dudaklarını büktü. Sorun her ne ise söylemek istemediğini hissetmiştim. Zorlamayacaktım. "Sadece üzüntülü bir gün bugün. Benim için endişelenmenize gerek yok." Anlayışla sustum. Soru sormadım. Onun için yapabileceğim tek şey buydu. Benim suskunluğumun ardından, tekrar o başladı konuşmaya. "Sizin gününüz nasıl geçiyor? Hangi rüzgar attı sizi buraya?" O cümlesini tamamladığında büyük bir ironiyle hafif bir rüzgar esti. Saçlarımı birbirine karıştırmış, gözlerime toz kaçırmıştı. Rahatsız etmişti rüzgar. Görmezden gelmeye çalıştım. "Bir işim olmadığı zamanlarda buradayım ben. Eğer ihtiyacın olursa bir periye, zamanımın çocuğunu burada geçirdiğim aklında bulunsun." Yardım edebilirdim ona. Sorunlarını belki benimle çözmek istemezdi; ama pozitif enerji ona güç vermekte yardımcı olabilirdi.

"Bir işim olmadığı zamanlarda buradayım ben. Eğer ihtiyacın olursa bir periye, zamanımın çocuğunu burada geçirdiğim aklında bulunsun."

İyilik perisi? Bana yardımcı olmak istiyordu. Belki de olabilirdi.

"Teşekkür ederim leydim."

Anlatmalı mıydım ki? Yürümeye devam ederken düşündm ve kararımı verdim.

"Belki bana yardım edebilirsiniz. Bugün annemin ölüm yıldönümü ve onun için bu durumdayım. Belki neşemi yerine getirebilecek bir şey yapabilirsiniz?"

Merakla gözlerinin içine baktım. Yardımcı olabilir miydi? Belki de bugün o yüzden krallıkta durmuyordum. Annemin ölümü için Jeanne'yi açıkça hiç suçlamamıştım fakat o olmasaydı annemin yaşayacağı da kesindi. Tabi bunların hiç biri onun suçu değildi. Saçlarımı karıştırdım perinin cevabını beklerken. Yürümeyi kesmiş ona bakıyordum öylece.

Uzun bir tereddütün ardından anlatmaya karar vermiş olacak ki, konuşmaya başladı. "Belki bana yardım edebilirsiniz. Bugün annemin ölüm yıldönümü ve onun için bu durumdayım. Belki neşemi yerine getirebilecek bir şey yapabilirsiniz?" Yüzüne baktım. İçinde hâlâ kendiyle konuşuyor gibi görünüyordu. Annemi hiç tanımamıştım ben, o yüzden bu duyguyu bilmiyordum. Empati kurmaya çalıştım. Berbat bir durum olduğuna kadar verdim. O yürümeyi kesmiş sadece bana bakar, benden bir şeyler umarken ben de zihnimin kıvrımlarında onun için yapabileceğim bir şey bulmaya çalışıyordum. En sonunda tekrar ona baktım. "Anlıyorum zor bir durum ve bunu yaşamak zorundasınız. Ve maalesef sihirli güçler kullanarak sizi iyileştirecek konumda değilim. Fakat belki enerjinizi atmanız için bir düello yapabiliriz kılıçla." Kendimden emin, cevabına bakıyordum. Yaralanma gibi bir derdim olmazdı ve o da her kimden intikam almak istiyorsa içindeki nefreti, üzüntüyü kılıcıyla gökebilirdi. Cevabını beklerken yürümeye koyuldum.

"Anlıyorum zor bir durum ve bunu yaşamak zorundasınız. Ve maalesef sihirli güçler kullanarak sizi iyileştirecek konumda değilim. Fakat belki enerjinizi atmanız için bir düello yapabiliriz kılıçla."

Ben ona şaşkınca bakarken yürümeye başladı. Yetişmek amacıyla hızlandım. Sakince konuşmaya başladım.

"Güzel bir fikir olabilir ama sizin gibi güzel bir leydiye kılıç sallamak üzüntümü yenmeye yardımcı olamaz. Ama bugünümü sizinle geçirirsem neşemin yerine geleceğinden eminim."

Ağaçların arasından geçerken ona bakıyordum. Her hareketi büyük bir zerafet içeriyordu. Onu izlemek büyük bir zevkti. Bir de keyfim yerinde olsa tam anlamıyla mükemmel olurdu. Yine de onun da canını sıkmanın bir anlamı yoktu. Rüzgarla dans eden saçlarının ahengine baktım bir süre. Doğanın melodisini duyduğuna emindim.

Önüne geçtim ve ona bakıp selam verdim gülümseyerek.

"Leydim. Umarım doğanın bu güzel müziğiyle beraber benimle dans edersiniz."

"Güzel bir fikir olabilir ama sizin gibi güzel bir leydiye kılıç sallamak üzüntümü yenmeye yardımcı olamaz. Ama bugünümü sizinle geçirirsem neşemin yerine geleceğinden eminim." Bir prensten beklenecek derecede kibar bir yanıttı. Başka hiçbir erkek düello fikrini elinin tersiyle itmezdi. Gülümsedim ve yürümeye devam ettim. O ise bir süre sonra arkamdan yetişti. Sağlam bir reveranstan sonra sesini tekrar duyurdu. "Leydim. Umarım doğanın bu güzel müziğiyle beraber benimle dans edersiniz." Hafif bir şekilde güldüm. Bir prens olmak karakterine bu kadar oturur muydu insanın? Oturuyormuş demek ki. Elimi ona doğru uzattım ve tuttum. "Majesteleri, beni onurlandırırsınız." Elimi omzuna koyarken uzaklardan bir müzik sesi duyduk. Bu iyilikleri için diğer perilere çok teşekkür etmem gerekecekti. Ve eminim bedeli de ağır olacaktır; ama değerdi o an için. İnsanlara özgü kokusu burnuma dolarken Uzun zamandır dans etmediğimi ve bunu çok özlediğimi hatırladım. "Teşekkür ederim, iyi bir dansçıyla dans etmeyeli uzun zaman olmuştu."

Elini avcuma koyunca gülümsedim.

"Majesteleri, beni onurlandırırsınız."

Elini omzuma götürdüğünde doğanın içinden bir müzik yükseldi.

"Teşekkür ederim, iyi bir dansçıyla dans etmeyeli uzun zaman olmuştu."

Gülümsedim ve onu kendi etrafında döndürdüm. Sonra ağaçların altında beraber döndük. Kuşlar bize eşlik etmek istercesine döndüler çevremizde. Doğa müziğini yükseltti. Yüzümdeki gülümseme büyüdü. Bir kez daha döndürdüm onu ve kendime çektim.

"Leydim asıl siz harika dans ediyorsunuz. Sizinle sabaha kadar dans edebilirim."

Ufak bir kaç sözle önümdeki bu periyi mutlu etmeye çalışıyordum. Rüzgar döndü ve saçlarımızı savurdu. Önüme gelenler umursamadan onunkilere baktım. Bir peri için bile çok güzeldi.

"Güzel bir peri olduğunuzu söylemiş miydim?"

"Leydim asıl siz harika dans ediyorsunuz. Sizinle sabaha kadar dans edebilirim." Doğayla iç içe, şakıyan kuşlara eşlik ederek döne döne dans ediyorduk. Hafif rüzgar saçlarımı dalgalandırıyor, dansımıza ahenkli bir estetik görüntü katıyordu. Nazik iltifatı üzerine gülümsedim. Harika dans etmediğimi biliyordum. Esen rüzgarla dağılan saçlarımı yüzümden ellerimi kullanmadan çekmek için insanüstü bir çaba gösteriyordum ki, gözlerime baktı prens. "Güzel bir peri olduğunuzu söylemiş miydim?" Perilerin genelde güzel olduğu söylenirdi. Peri olarak doğduğum için gerçekten çok şanslıydım o yüzden. Hayatımı iyiliğe adamanın karşılığı olarak insanüstü güzellik adil gibi görünüyordu gözüme. Sesimi duyurabilmek için yükselterek rüzgarın arasından konuşmaya çalıştım. "Siz de bir prens için bile fazla kibarsınız." Sesli bir şekilde güldüm. "Prens olmaktan memnun musunuz majesteleri? Sayısız prenses gördüm yaşadığı hayatı sevmeyen.." Gerçekten çok fazlaydı sayıları...

"Siz de bir prens için bile fazla kibarsınız."

Gülünce daha güzel olmuştu.

"Prens olmaktan memnun musunuz majesteleri? Sayısız prenses gördüm yaşadığı hayatı sevmeyen.."

Onu döndürdüm bir kez daha ve kendime çektim yeniden. Düşünüyormuş gibi yaptım.

"Halimden gayet memnunum. Zor olduğu doğru. Hatta bazen bırakıp gitmek bile istemişliğim oldu. Ama koca bir halkın saygısı üzerinde olunca tüm zorluklar unutuluyor. Küçük çocukların kahramanı olduğumu öğrendim geçen gün."

Gülümsedim anıyla beraber. Ejderham ile uçup bir kenara konmuştuk. Elf krallığının çocukları sakindir hep. Fakat ejderhayı merak ettiklerinden gelmişlerdi. Büyüyünce benim yerimde olmak istediklerini söylemişlerdi. Sanırım akşama kadar neşeli gezmiştim.

"Ama asıl sizi sormalı. Lider sizsiniz. Bense sadece bir veliaht. O kadar periyi yönetmekten hiç yorulmadınız mı? Başka bir yerde olmak istemediniz mi?"

Gülümseyerek devam ettim.

"Mesela basit bir günde mutsuz bir elfle dans etmek gibi."

Bir kez daha döndürdüm onu.

Kısa bir süre düşündükten sonra sorumu cevapladı. Bir yandan da dansımıza devam ediyorduk tabii ki. "Halimden gayet memnunum. Zor olduğu doğru. Hatta bazen bırakıp gitmek bile istemişliğim oldu. Ama koca bir halkın saygısı
üzerinde olunca tüm zorluklar unutuluyor. Küçük çocukların kahramanı olduğumu öğrendim geçen gün." Neler olduğunu tahmin etmek çok da zor değil. Bir sürü küçük çocuğun ortasında prens Alexander, çocukların olmak istediği tek adam da tabii ki o. Eğlenceli bir durum olsa gerek. Ardından o anlardan kalma gülümsemesiyle bana baktı. "Ama asıl sizi sormalı. Lider sizsiniz. Bense sadece bir veliaht. O kadar periyi yönetmekten hiç yorulmadınız mı? Başka bir yerde olmak istemediniz mi?"Şaşırtıcı bir soruydu. Daha önce kimse peri olmaktan memnun olup olmadığımı sormamıştı. Sözünün bitirmesini bekledim. Bitirdiğinde gülme sırası bendeydi. "Mesela basit bir günde mutsuz bir elfle dans etmek gibi."Dansa, şarkıya, kuşlara uyumlu bir şekilde güldüm. Uzun bir süre. "Genel olarak perilerin yönetilmeye ihtiyacı yoktur Prens McWilliams. Ben sadece formaliteyim. Ama, böyle bir günü hayatım boyunca yaşama şansına erişmek isterdim doğrusu." Birkaç kıvrak figürden sonra yarım kalan konuşmama devam ettim. "Bir prensle dans etmek herkese nasip olmasa gerek."

"Genel olarak perilerin yönetilmeye ihtiyacı yoktur Prens McWilliams. Ben sadece formaliteyim. Ama, böyle bir günü hayatım boyunca yaşama şansına erişmek isterdim doğrusu."

Gülümsedim. Periler hakkında neredeyse hiç bir fikrim yoktu. Ama şimdi liderleri ile ormanın ortasında dans ediyordum. Günümün mutsuz başladığını düşününce ne kadar yol katetmiş olduğumu anladım.

"Bir prensle dans etmek herkese nasip olmasa gerek."

Neşeli bir kahkaha attım. Onu döndürdüm yeniden ve kollarımın arasına aldım. Beraberce hareket etmeye başladık.

"Leydim. İtiraf ediyorum ki şuandan itibaren benden sıkılana kadar göreceksiniz. Sizin gibi birini görmekten kesinlikle sıkılmayacak olan ben, her boş anımda yanınıza gelmekten onur duyacağım."

Perilerin bu kadar harika olduğunu bilmiyordum. Perilerin lideri böyleyse kim bilir diğerleri nasıldı? Belkide iki ırkı yakınlaştırmalıydık. Her şey olabilirdi. Eğer bir gün evlenirsem -ki bu sözcüğü huzursuz olmadan düşünemiyordum bile- onu kesinlikle davet edecektim. Çünkü bağ törenlerine davet ediliyorsa biri, o krallığın dostu sayılır. Sadece özel dostların olabileceği ortam.

"Örneğin, krallığımızda bir balo yapılacağı zaman bunu kendim gelip haber vermek istiyorum leydim. Sizi görebilmek için bir kaç balo düzenlettirsem iyi olacak."

Dönüp tekrar kollarının arasına girdiğimde, gülümseyerek konuşmaya başladı. "Leydim. İtiraf ediyorum ki şuandan itibaren benden sıkılana kadar göreceksiniz. Sizin gibi birini görmekten kesinlikle sıkılmayacak olan ben, her boş anımda yanınıza gelmekten onur duyacağım." Sanırım iltifat dersleri de prensliğe atılan adımlarda yer alıyor. Yoksa bu kadar nazik kelimeyi inanarak söyleyemez. "Örneğin, krallığımızda bir balo yapılacağı zaman bunu kendim gelip haber vermek istiyorum leydim. Sizi görebilmek için bir kaç balo düzenlettirsem iyi olacak." Melodik bir kahkaha atmaktan kendimi alamadım. Nazik sözleri karşısında saygıyla eğildim ve dansı sonlandırdım. "Majesteleri, bir kraliyet üyesini bir dansla bu kadar yormam beni ipe götürecek bir mazeret." Reveransın ardından birkaç adım geriye attım. "Davetlerinize icabet etmek benim için bir onur olacaktır. Ayrıca, Prens McWilliams'la dansettiğim bu günü asla unutmayacağım." Buruk bir gülümsemeyle arkamı döndüm ve diğer perilerin yanına, ait olduğum işi yapmaya gittim. Güzel bir günün, sıkıcı sonuydu bu.

~SON