Sadece Benim

Odamda sıkıntıdan patlayacaktım nereydeyse. Arada boş boş odamı turluyor, şarap içiyor daha sonra kağıda birşeyler karalayarak tekrar aynı işlemleri uyguluyordum. Oturduğum yerde yayıldım ve dağınık saçlarımı karıştırdım kalemle. Sonra da şarap diye söylendim. Hizemtçilerden biri şarabı getirdi ve kadehi bana uzattı. Elinden aldım onu yavaşça. Sonra da sıkıldığımı,can sıkıntımı geçirecek birilerini bulmasını söyledim. Kafasını anladım manasında sallayıp dışarıya çıktı. Ben de o sırada aklıma gelen ilk kısmı yazıyordum.

Bana hala çürümekteyim ve şikayet edeyim
En gaddarı reddedilebilirim belki; belki hayır!
Bu acı içinde bir zevk var,belki sevgi
Ama gider hepsi gururla
Yerle bir ve hiç olabilir belki...

Şöyle bir kağıda baktım. Tekrar okudum. Tekrar tekrar ama bu kötü yazmış olduğum şiirin devamını getiremedim. Tam kağıdı buruşturup atıyordum ki kapının çalınmasıyla bakışlarımı kapıya çevirdim. Girin dedikten sonra yayılmış olduğum yerde hafifçe dikeldim.

Elf Krallığı bahçesindeki çiçek tarhının karşısında uyanmaya çalışıyordum. Katıldığım ziyafetler yorulmama neden oluyor, geç yatıp erken kalkmalar dinlemem fırsat tanımıyordu. Uykulu gözlerimi ovuşturup uyumak için titanlara yalvaracakken yanıma Kont Jack Sparrow'un hizmetçilerinden biri yanaştı. Kont'un canının sıkkın olduğunu ve burada boş boş dikileceğime kazandığım altınların hakkını çıkarabilmek için kendisini eğlendirmeye gitmemi söyledi. Ters ters bakarak ve söylenerek kontun odasına ilerledim. Kapıda kendime çeki düzen verdim, gülümsememi ve neşeli sesimi kontrol altına alıp odasına girdim. Koltuğunda oturmuş, gözlerini ise kapıya dikmişti. Yanına kadar gittim, saygılı bir reverans yapıp şakımaya başladım. "Orta Doğu ve Balkanların en başarılı Kontu, Kaptanı. Soytarı Solinari emirlerinizi yerine getirmekten onur duyacaktır." Coşkulu selamlamadan sonra cebimden çıkardığım bir paket pahalı -benim için pahalı- çikolatayı Kont'a uzattım. "Efendim, düşündüm ki çikolata keyfinizi yerine getirmekte en az benim kadar başarılı olacaktır."

"Orta Doğu ve Balkanların en başarılı Kontu, Kaptanı. Soytarı Solinari emirlerinizi yerine getirmekten onur duyacaktır." Gülümseyerek yüzüne baktım. İltifatlarıyla gülümsememi sağlamıştı. "Efendim, düşündüm ki çikolata keyfinizi yerine getirmekte en az benim kadar başarılı olacaktır." Yavaşça çikolatayı elinden aldım. Sonra da kenarından biraz ısırarak gülümsedim. Keyfime yerine getirdiğini söyleyebilirim. Şimdi daha da gülmemi sağlarsan sevineciğim. Yoksa senin içini de karartmak istemem dedim ve önümde duran kağıda baktım. Sonra tekrar kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım. Yapmasını istediğim birşey var mıydı? Belki, ilerleyen saatlerde olabilirdi.

Yüzüne bir gülümseme yerleşmişti; ama sadece hafif bir tebessümdü bu. Uzattığım çikolatadan bir parça alması ise beni ayrıca mutlu etmişti. Demek ki güveniyordu. Zaten ben de bu adamı hep sevmiştim. Ya da, öyle görünmüştüm. Her neyse işte. "Şimdi daha da gülmemi sağlarsan sevineciğim. Yoksa senin içini de karartmak istemem" Bir soytarının asla üzgün görünmeyeceğini söylemek yerine şapkadan tavşan çıkarmak kadar klasik birkaç numara yaptım. Ardından favori akrobasi hareketlerimle yüzündeki gülümsemenin genişlemesi için çaba gösterdim. Yaklaşık bir saatlik sovumun ardından şapkamı başımdan çıkarak ve ceketimin düğmelerini ilikleyerek yerlere kadar eğildim, selam verdim. Tekrar doğrulduğumda ellerimi sapkamda, önümde birleştirmiş kontun söyleyeceği her söz için kulak kesilmiştim. "Saygıdeğer kontum, gösterimi beğendiğinizi ümit ediyorum." Yorulmuş ve terlemiştim. Umarım fazlasını istemez. Yine de gülümsememi bozmayarak ona baktım.

Şapkadan çıkardığı tavşan ve bir saatlik akrobasi gösterileri tebessüm etmeme yetmişti. O kadar esnekti ki açıkçası şaşırmıştım. Daha sonra şapkasını ellerinde birleştirdi ve dikkatle ne diyeceğimi bekliyordu. Onu izlerken akılmda birkaç şey belirmişti. Belki uygulayabilirim diye düşünerekten ona bakıyordum. Düşünceler gülmemi sağlıyordu. "Saygıdeğer kontum, gösterimi beğendiğinizi ümit ediyorum." Gülümseyerek yerimden kalktım ve Beğenmekten de öte Sevgili Solinari. Bayıldım! Arada bana uğramanı tavsiye ederim. Yorulmuşa benziyorsun dedim ve oturmasını işaret ettim. Elbette yorulacaktı. Ne bekliyordum ki? O kadar haraketten sonra enerji diye birşey kalmazdı. Soytarıyı sevmiştim. Beni ona çeken birşey olduğunu söylemekden geçmek istemem. İçki? dedim gülümseyerek. Sonra kalemimi elime alarak birşeyler karaladım. Bu sefer bir çizimdi. İki kadın ve bir erkeğin dansını anlatacaktı bu resim. Akılma gelen ilk dekorları çizmiştim. Hafifçe kafamı kaldırdım ve şiir yazmış olduğum kağıdını önüne koydum. Ne düşünüyorsun? Bu sırada şarap gelmişti. Şarabın yanına birkaç çeşit içki daha getirmelerini söylemiştim. Aralarında rom olduğunu görmek şaşırtıcıydı. Ama ben şarabı tercih ediyordum.

"Ne çağrıştırdığını merak ettiğimden soruyorum! Seni sınamak için değil" Bir an kızdığını sanıp koltuğuma iyice sindim. Şu anda sırf canı sıkıldığı için başımı vurdurabilirdi ve kimse benim ardımdan yas tutmazdı. Korkuyla kendimi savunmaya geçtim. "Efendim kızmayınız, öyle demek istemedim. Çeşitli duygularla yazılmış şiiri birkaç cümleyle anlatmak ona hakaret olur." Umarım bu sözler son sözlerim değildir. Ardından ona çekinerek baktım tekrar. Sepetten bir içki seçmemi istiyordu. Kendisine aldığı şarabın aynısından kendi kadehime doldurdum ve bir yudum aldım. Çok güzeldi. Harikaydı. Kim bilir kaç altındır bu şarap, ama her bir kuruşuna bile değer doğrusu. "Diğerlerine göre asilsin" Bu sözleri gerçekten duydum mu, yoksa şarabın bana bir oyunu muydu bilmiyordum. Bir soyludan bunları duyabilmek için her şeyini feda edebilecek adamlar tanıyordum. Acımasızca kullanılan adamlar.. Gözlerimi kocaman açarak Kont'a baktım. "Teşekkür ederim efendim, siz öyle diyorsanız.. Sanırım benim işim bitti, başka bir emriniz yoksa sizi yalnız bırakayım." Henüz bitirmediğim kadehimden ayrılmak zoru; ama terbiyeli bir soytarı işi bittiğinde çekip gitmeyi bilmeliydi.

"Efendim kızmayınız, öyle demek istemedim. Çeşitli duygularla yazılmış şiiri birkaç cümleyle anlatmak ona hakaret olur." Sözleri gayet anlamlıydıÇ Sadece kafamı salladım ve şaraptan biraç yudum daha aldım. Açıkçası burada gününü geçirebilirdi. "Teşekkür ederim efendim, siz öyle diyorsanız.. Sanırım benim işim bitti, başka bir emriniz yoksa sizi yalnız bırakayım." Şaşkınca yüzüne baktım. Emirlerim bitmiştir ama ricam var dedim gülümseyerek. Ben olsam oturup rahatça içkimi yudumlardım. Biraz daha oturmanı rica ediyorum. İstediğin herşeyi ama herşeyi yapabilirsin. Yetkilerim sınırlı olsa da ona en iyi içkileri yemekleri sunabilirdim. Sadece istmesi yeterdi. Neden bunları yaptığımı bilmesemde yapıyordum.

Ayağa kalkmış gitmeye hazırlanıyorken seslendi. "Emirlerim bitmiştir ama ricam var" Merakla baktım konta. Başka ne isteyebilirdi ki? "Biraz daha oturmanı rica ediyorum. İstediğin her şeyi ama her şeyi yapabilirsin." Gözlerim şaşkınlıktan kocaman olmuştu ve eminim farketmiştir. Nasıl şaşırmayayım ki bu sözler üzerine.. Ayrıca bunu bir soytarıya neden yaptığının merakı da vardı. Nazikçe gülümsedim konta. "Teşekkür ederim, kibarlığınız herkesin dilinde ama artık gitsem iyi olur. Başka bir zaman başka bir şovda görüşürüz." Aklım şarabımda kalarak kapıya uzattım elimi. Kim bilir bir daha ne zaman bu kont odasına girecektim. Bilmiyordum. Kapıyı arkamdan kapadım ve koridorun sonuna doğru yavaşça yürümeye başladım. Aklıma lezzetli şölen yemekleri geldiği zaman karnımın acıktığını farkettim ve cebimden bir ekmek parçası çıkardım. Yerdeki pahalı dokuma halıya dökmemek için çaba sarfediyordum.

Ardımdan açılan kapıda Kontu gördüm. "Ricaları pek sevmiyorsunuz anlaşılan" Gülerek konuşuyordu. Ardından söylediği ciddi cümledeki ses tonu değişimi ise barizdi. "O zaman bu bir emirdir. Odamda gelmenizi emrediyorum" Ciddiyetle bakıyordu ve kolunu bana doğru uzattı. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyordum. Emre uyma zorunluluğuyla odasına geri dönmeye başladım. Bana uzattığı kolunun kenarından geçtim ve konta baktım. "Kontum, bağışlayın ama burada bir işim kalmadığına göre gitmem en iyisi. Hem sizi rahatsız etmek istemem."

İçeri girdikten sonra kapıyı kapattı Jack Sparrow. Bir şeylerin ters gittiğini hissetmiştim; ama anlamlandıramıyordum. Kolumdan tuttuğunda hafifçe irkildim. "Gizemli olmamalısın bence" Şaşırmıştım. Korkmuştum. Ne yapacağımı bilemez halde baktım ona. O ise beni masaya doğru çekiştirmişti. "Yoksa kötü sonuçlar çıkar" Hareket etmek istiyor edemiyor, konuşmak istiyor, yapamıyordum. Yüzü ise yüzüme iyice yaklaşmış, tedirgin etmişti. Elini masada ıslatmış, yüzüme yaklaştırmıştı. "Merakımdan" Gülümsemesi şu anda rahatsız ediciydi. Tek istediğim bu odadan uzaklaşmaktı. Elleriyle yüzümdeki boyanın bir kısmını sildiğinde eş zamanlı olarak bir damla yaşın da aşağıya indiğini hissettim. Yapıyor olduğu şeyden korktum. Kimliğimin açığa çıkmasından, beni aslında çok yakından tanıdıklarını öğrenmelerinden korktum. Yüzüme değen ellerini tuttum ve sertçe geriye ittim. Yüzüne attığım tokatın etkisiyle yüzünde parmaklarımın izi çıkmıştı. Ayrıca ses oldukça yüksekti. Geriye ittim. Yetiştirilişim bakımından bu adamla başa çıkabilecek yapıdaydım. Kapıya yaklaştım ve neredeyse bağırarak konuşmaya başladım. "Bir daha bana dokunursan bu hayatta yaptığın son şey olur seni pislik."

Yüzünde olan ellerimi tuttu ve geriye itti. Sonra da attığı sert tokatla daha da geriye gittim. Canımı yakmış mıydı? Ah,evet! İnsanın baışna meraktan ne geliyorsa geliyor. Sadece kim olduğunu öğrenmek istiyordum ama onu bile yapamamıştım. Çünkü; gizemli olması etkilemişti beni. Hızlıca kapıya yanaştı ve avazı çıktığı kadar bağırarak konuşmaya başladı. Ben de kenarda durmuş ne yapacağını izliyordum. "Bir daha bana dokunursan bu hayatta yaptığın son şey olur seni pislik." Şaşkınca ona baktım ve gözlerimi devirerek yanına gittim hızla. Ellerimle ağzını kapattım daha da bağırmasın diye. Sonra onu kolundan tuttum ve hızla kapıdan uzaklaştırdım. Naptığını sanıyorsun sen? Beni öldürtmeye mi çalışıyorsun? Tamam,sağol! Çok incesin diyerek onu masanın önünde duran koltuğa iktirdim oturması için. Sonra da kendi koltuğuma oturdum ve Eğer bunu başkasından duyarsam çok kötü olur dedim kaşlarımı çatarak. Olsa olsa ölürdü ama bunu yapacak yetki verilmemişti. Ölmesini krala bildireceğim, nedenini açıklayacağım-ki açıklayamam- ve sonunda kral cevabını verecek de... Uzun işti. O yüzden farklı sonuçlar çıkarabilirdim. Sonra Solinari yokmuş gibi kafamı önümde duran parşomenlere eğdim.

Son sözlerim üzerine gözlerini devirerek yanıma geldi. Eliyle ağzımı kapadı, odanın içine sürükledi. O ağzımı kapamış beni yönlendirirken bu anın kaçmak için son şansım olacağının farkındaydım. Ama nafile. Ondan uzaklaşmak için gösterdiğim çaba boşa çıktı ve ben kendimi koltukların birinde buldum. Jack Sparrow da diğerine oturdu. Öfkeli bir tonda konuşuyordu. "Naptığını sanıyorsun sen? Beni öldürtmeye mi çalışıyorsun? Tamam,sağol! Çok incesin" Tehditvari bir havayla öldürücü bakışlar fırlattı. Ses tonu da bir o kadar ciddiydi."Eğer bunu başkasından duyarsam çok kötü olur" Buna kont karar veremezdi; ama karar verenlerin lehime oy vereceğini sanmıyordum. Karşımdaki lanet kont istediği takdirde işe yaramaz kafamın vücudumdan ayrılması işten bile değildi. Tanrım.. Ne yaptığımın farkına vararak, biraz da korkuyla Konta baktım. İdam kararı verilmesi için çalışmamasını umuyordum. "Bakın Kont yapabileceğim bir şey yoktu, beni anlamalısınız. Ama beni öldüremezsiniz! Yapamazsınız!" Başımı iki yana sallayarak, korkuyla söyledim bunları.

"Bakın Kont yapabileceğim bir şey yoktu, beni anlamalısınız. Ama beni öldüremezsiniz! Yapamazsınız!" Kahkaha attım bu lafı üzerine. Anlaşılan korsan geçmişim olduğunu bilmiyordu. Kral öldürmese bile tekrar korsan kıyafetlerimi giyer öldürebilir ya da ıssız bir adaya atabilirdim. Yavaşça ona yaklaştım ve Emin misiniz bayan? dedim gülümsyerek. Sanırım benim bir korsan olduğumu unutuyorsunuz. Kralın bir soytarıyı ne için öldürteceğimi soracağını biliyordum. O yüzden oan gerek yoktu. Aslında bu sadece bir oyundu benim için. Daha sonra tekrar ondan uzaklaştım ve Anlaşma yapabiliriz. Sen bu olayı kimseye anlatmaz güzel güzel geçinirsin ben de seni rahat bırakırım dedim ve gülümsedim. Aslında bana güvenmemeli. Her an kararım değişebilir ya da planı suya atabilirim...

Bir kahkaha atarak, daha da korkutucu olarak yüzüme yaklaştı. " Emin misiniz bayan?" Başımı hafifçe evet anlamında salladım. Kendinden emin olmayan bir onaylamaydı bu. "Sanırım benim bir korsan olduğumu unutuyorsunuz." Gözlerimi kocaman açtım. Bunu hiç bilmiyordum ki! Yani, ben az önce bir korsana tokat mı atmıştım? Lanet olsun. "Anlaşma yapabiliriz. Sen bu olayı kimseye anlatmaz güzel güzel geçinirsin ben de seni rahat bırakırım" Ne güven verici bir ses tonu, ne de insana samimiyet veren gözleri vardı. Kararlılıkla ayağa kalktım ve karşısında dikildim. "Bunları unutamam. Krala hepsini anlatacağım. Büyük ihtimalle kontu hakkında böyle konuşmamı giyotinle sonlandıracaktır; ama en azından sizi de yaşatmayacağını biliyorum." Gereksiz bir özgüven, alaycı bir bakışla söyledim bunları.

Korsan olduğumu öğrenince şaşırdığı gayet ortaydı ama hala aynı güven vardı üzerinde. Kararlıkla ayağa kaltı ve karşıma geçti. "Bunları unutamam. Krala hepsini anlatacağım. Büyük ihtimalle kontu hakkında böyle konuşmamı giyotinle sonlandıracaktır; ama en azından sizi de yaşatmayacağını biliyorum." Yutkundum zorla. Sonra gözümün önünde canladırdım dediklerini. Tamam,peki! Ne diyebilirim ki? En iyisi dost mu olsak? Gülümsedim içtenlikle ve yanına gittim. Yüzüne baktım ve Krala anlatacağın her söz senin ölümüne bir adım daha yaklaşman olur cicim dedim ve gözlerimi kısarak gülümsedim. Onu öldürür müydüm? Elbette,evet! Kral zaten gördüğü yerde kellemi uçuracak. Zaten bir hata bekliyor! Daha sonra kolundan tuttum ve Seni uyarıyorum Solinari. Eğer kral bunun için yanına çağırırsa beni kendi kellem uçmadan önce ne yapar ne eder ilk önce seninkini uçururum dedim gözlerine sertçe bakarak. Neden bu kadar ölümden ve kraldan korktuyordum ki? Tamam ölümsüzlük gayet iyi ama ya Kral?

"Krala anlatacağın her söz senin ölümüne bir adım daha yaklaşman olur cicim" Bunun farkında olması pek istediğim bir şey değildi. Daha doğrusu, lehime olan bir şey değildi. "Seni uyarıyorum Solinari. Eğer kral bunun için yanına çağırırsa beni kendi kellem uçmadan önce ne yapar ne eder ilk önce seninkini uçururum" Az önce ona güvenmemi söylen korsana bakın. Şu anda açık açık tehdit ediyordu. Krala gidersem ne olacağının farkında çünkü. Güldüm sessizce. "Sizden korkmuyorum Jack Sparrow. Ama siz benden korkabilirsiniz." cevabını beklemeden odadan çıktım ve kralın olduğu koridora saptım. Nereye gittiğimi biliyordu ve peşimden geleceğini biliyordum. Muhafızlara kralın beni çağırttığını söyleyerek içeri girdim ve selamımı verdim. Konuya girmeden önce bir iki dakika bekledim Jack Sparrow'un gelmesini. Yüz ifadesini görmek için can atıyordum.

Kendine o kadar çok güveniyordu ki... Gülümsedi sessizce "Sizden korkmuyorum Jack Sparrow. Ama siz benden korkabilirsiniz." Cevabımı beklelemden odadan çıktı. Kapıya baktım ve yutkundum. Sonra hızla arkasından çıktım. Krala gidiyordu!? Hayır,hayır!Şimdi olmaz! Muhafızları da atlatarak girdi odaya. O sırada olduğum yere çivilenmiştim sanki. Kapıya odaklıydı gözlerim ve zar zor yutkunmuştum. Kendime çeki düzen verdim ve ayaklarım çekmesede zar zor ilerledim. Muhafızlara önemli olduğunu söyleyip içeriye girdim. Hızla reverans yaptım. Majesteleri dedim gözlerine bakarak. Sonra da Soytarıya baktım öfkeyle. Tamam gereçekten de zorluyordu beni ve bu da beni sinir etmekten çok etkiliyordu. Lanet Olsun! Gözlerimi Soytarıdan çevirdim ve majestelerine çevirdim. Korkuyor muydum? Hem de çok! Ölüm! Ah,Tanrım! Şimdi ölemem ben! Sessizce ellerimi önümde birleştirmiş olacakları bekliyordum.

Kralın huzurunda saygıyla bekliyordum Jack Sparrow'un gelmesini. Ve umduğum gibi, paçaları tutuşmuş bir şekilde geldi. Kral sorgulayıcı gözlerle neden ikimizin de aynı anda, bağlantılı sebeplerden gelmiş olabileceğini düşünüyordu. Kont reveransın ardından "Majesteleri " dedi ve baba daha önce onda rastlamadığım kadar tehlikeli bir bakış attı. Bu sefer gerçekten kızdırmıştım. Ama kızgınlığını anlıyor, ona hak veriyordum. Az önce yaptıklarını krala anlatsam kellesi yüzde yüz oranında giderdi. Tabii benim de. Buna niyetim yoktu. "Majesteleri, sanırım Kont Jack Sparrow'un benimle ilgili bir takım sorunları var." Jack Sparrow'la göz göze geldik bir an. Her şeyin bittiğini düşünüyordu. Birazdan her şeyi itiraf edeceğimizi... Kralsa dinliyordu. "Gösterimden memnun kalmadı sanırım ve ben bu yüzden sarayınızdan ayrılmak için müsadenizi istiyorum." Bu sefer gözlerimi çevirmedim. Doğruca krala bakmaya devam ettim. Jack'in rahat bir nefes aldığını duyar gibiydim. Sözlerimden sonra kralın yanıtını beklemeden, ziyaret salonundan hızla çıktım.

"Majesteleri, sanırım Kont Jack Sparrow'un benimle ilgili bir takım sorunları var." Kaşlarımı çattım ve etrafa bakındım. Sonra da Soytarının gözlerinin içine baktım. Sinirli ve yalvarır gözlerle... Korkmuş şekilde öne çıktım ve Hayır! Benim hiçbir derdim yok majesteleri dedim ve derin bir nefes aldım. Birkaç dakika sonra her şey bitmiş olacaktı. Kral,adını lekeleyen kontu öldürecek ya da sürecekti. Ve ben de sonsuza denk çürüyecektim. Tanrım! Mucize, bir mucize olmalı! Onun suçu yoktu. Her şeyi merakımdan yapmıştım ve... yutkundum zorla. Her şey bitmişti. 38 yıldır ölmeyen Jack Sparow,şimdi bile bile ölüme gidiyordu. Kendini öldürmeyi başaran tek kişi benimdir,herhalde. Tam kralın önünde diz çöküp yalvaracaktım ki; "Gösterimden memnun kalmadı sanırım ve ben bu yüzden sarayınızdan ayrılmak için müsadenizi istiyorum." Şaşkınca krala bakıyordum. Sonra da soytarıya döndüm. Gözlerimi kısarak ona baktım şaşkınca. O ise hızlıca salondan çıkmıştı. Hızlıca krala döndüm Majesteleri rahatsızlık için özür dilerim dedim ve hızlı bir reverans eşliğinde çıktım salondan. Kapının önünde olduğum yerde dans ediyordum. Gülünçtü ama güzeldi. Herkes bana bakıyordu şaşkınca. Sonra kendime çeki düzen vererek soytarının peşine gittim. Solinari! Beklesene! dedim ve koşarak yanına gittim. Derince bir nefes aldım ve Sağol. Beni gambazlamadığın için. dedim ve üzgünce yüzüne baktım. İlk defa biri bana bunu yapmıştı ve cezası ağırdı. Tamam dersimi almıştım belki ama 25 yıldan fazladır böyleyim ve bu yıldan sonra da değişemem. Özür dilerim Solinari,yaptıklarım için. dedim ve dostça tokalaşmak için elimi uzattım.

Jack Sparrow özür diliyordu. Hem de bir soytarıdan?!

Gösterişli koridorda aceleyle yürüyüp çıkışa ilerlerken, Jack Sparrow'un bana seslendiğini duydum. "Solinari! Beklesene!" Beklemek gibi bir niyetim tabi ki yoktu; ama koşarak yanıma geldiğinde kaçamazdım. "Sağol. Beni gammazlamadığın için." Üzgün görünüyordu. Belki gerçekten üzgündü; belki her zamanki gibi rol yapıyordu. Bunu bilemezdim ki. Jack Sparrow'dan bahsediyorduk. "Özür dilerim Solinari,yaptıklarım için." Yüzüne bir an ciddiyetle baktım ve kahkahamı suratında patlattım. Karnımı tutarak, insanların tuhaf bakışları altında gülüyordum. Ama o durum o kadar komikti ki! Gülmemi biraz yavaşlatınca işaret parmağımı kontun burnuna yaklaştırdım ve ciddi olmaya çalışarak; ama başaramayarak sordum teyit etmek isteyerek. "Sen, sen Jack Sparrow soytarıdan özür mü diliyorsun?" Yeniden gülmeye başlamamak için dilimi ısırmam gerekti. Elimi ona doğru uzattım. "Pekala, senden utanmama gerek yok. Benim şu bir kese altını ver bakalım kont bey." Gülümseyerek keseyi elime koymasını bekledim, altınlarımı cebime attım ve ıslık çalarak bahçeye çıktım. Şu göçebe hayatta emin olduğum tek şey, bir daha Jack Sparrow'a gösteri sunmayacağımdı.

~Son